- lekarz psychiatra
- lek. med. Michał Michałowski
- dr n. med. Katarzyna Kamińska
- lek. med. Daria Kasińska
- lek. med. Natalia Jabłońska
- dr hab. n. med. Paweł Wójciak
- psycholog, psychoterapeuta
- mgr Elżbieta Osman
- dr n. hum. Krzysztof Kolecki
- seksuolog
- dr n. hum. Krzysztof Kolecki
- lekarz medycyny pracy
- lek. med. Michał Michałowski
- Psycholog transportu
- mgr Virginia Rogozińska
- Coaching
- Aldona Gaudyn
mgr Katarzyna Grześkowiak
psycholog, psychoterapeuta, psychotraumatolog
tel. 692 218 814
Psycholog, psychoterapeuta poznawczo-behawioralny, psychotraumatolog. Ukończyła studia psychologiczne (specjalność: psychologia kliniczna) na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, następnie 4-letnie studia podyplomowe Terapia Poznawczo-Behawioralna oraz roczne studia podyplomowe Psychotraumatologia w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie. Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Terapii Poznawczej i Behawioralnej oraz Polskiego Towarzystwa Terapii EMDR. Poddaje swoją pracę regularnej superwizji.
Jej doświadczenia obejmują przede wszystkim pracę terapeutyczną i poradnictwo psychologiczne dla osób dorosłych i młodzieży, pracę z osobami w kryzysie, a także diagnostykę psychologiczną. Szczególnie silnie związana jestem z pomocą osobom, które mają za sobą doświadczenia traumatyczne i zmagają się z psychologicznymi konsekwencjami przeżytych traum.
Jako psychoterapeuta współpracowała z Interdyscyplinarnym Centrum Genetyki Zachowania Uniwersytetu Warszawskiego w programie badawczym i terapeutycznym „Przyczyny i następstwa wypadków drogowych” (Program TRAKT). W Szkole Wyższej Psychologii Społecznej (Oddział w Poznaniu) prowadzi zajęcia dotyczące PTSD i terapii ofiar wypadków drogowych, dla psychologów kształcących się na studiach podyplomowych.
PSYCHOTRAUMATOLOGIA
(więcej: http://www.pracownia-agnosco.pl/metody-pracy/psychotraumatologia)
Zajmuje się profesjonalną pomocą osobom, które mają za sobą jedno lub wiele doświadczeń traumatycznych, a obecnie zmagają się z konsekwencjami traumy wpływającymi dezorganizująco na ich codzienne życie i wiążącymi się z silnym cierpieniem psychicznym. Dotyczy to również długofalowych następstw traum wczesnodziecięcych u dorosłych ofiar. Pierwszym etapem pracy jest zawsze wywiad i kompleksowa diagnoza tego co dzieje się z klientem m.in. pod kątem zaburzeń po stresie traumatycznym, ale także problemów współistniejących. Następnie, biorąc pod uwagę całościowy obraz i aktualne potrzeby, wspólne z klientem tworzony jest dalszy plan leczenia.
Praca może obejmować wczesną interwencję po zdarzeniu traumatycznym i/lub pomoc terapeutyczną. Stosowane metody terapeutyczne to m.in. bazujące na nurcie poznawczo-behawioralnym procedura przedłużonej ekspozycji (wg protokołu Foa i wsp.), procedura przetwarzania poznawczego czy ekspozycyjna terapia narracyjna. Podczas gdy interwencja w kryzysie jest mocno ograniczona w czasie i skoncentrowana głównie na pomocy "tu i teraz", terapia skutków traumy jest procesem bardziej długotrwałym. Łączy w sobie zajęcie się źródłami niepokoju z przeszłości, teraźniejszymi czynnikami wyzwalającymi trudności, a także rozwijaniem sposobów radzenia sobie w przyszłości.
TERAPIA POZNAWCZO – BEHAWIORLANA
Klient i terapeuta pracują wspólnie nad określeniem i zrozumieniem zgłaszanych problemów, koncentrując się na związku występującym pomiędzy myślami, emocjami a zachowaniem danej osoby oraz wpływie, jaki ma on na codzienne funkcjonowanie.
Terapia skupia się zazwyczaj na pomocy klientowi w znalezieniu takich sposobów rozwiązania problemów, które są bardziej skuteczne niż dotychczas stosowane. W procesie tym pacjenci często zachęcani są także do wypróbowania nowych sposobów radzenia sobie w czasie pomiędzy sesjami. Terapia przewiduje określoną ilość sesji, która różni się w zależności od rodzaju i nasilenia problemu, z którym przychodzi pacjent. Sesje odbywają się z reguły raz w tygodniu i trwają najczęściej godzinę. Po zakończeniu terapii pacjent i terapeuta umawiają się zwykle na określoną ilość (zazwyczaj kilka) sesji w większych odstępach czasu. Sesje te mają na celu podtrzymanie efektów leczenia.
Terapia poznawczo-behawioralna jest terapią o bardzo dobrze zbadanej i udokumentowanej skuteczności. Badania w tym obszarze prowadzone są w Polsce i na świecie od kilkudziesięciu lat. Pokazują one, że terapia poznawczo-behawioralna jest szczególnie skuteczna w leczeniu m.in.:
-
Lęku i napadów paniki
-
Fobii (w tym fobii społecznych, agorafobii)
-
Depresji
-
Zaburzenia afektywnego dwubiegunowego
-
Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego (natręctw)
-
Zaburzeń odżywiania
-
Zaburzeń zachowania i emocji
-
Zespołu stresu pourazowego (PTSD)
-
Zaburzeń snu
-
Złości